หนึ่ง
และทะเลยังคงคลี่คลื่นเคลื่อน
โยนเม็ดน้ำด่างเปื้อนให้แดดเผา
ลมบ่ายระบายบ่ายมาบางเบา
และแดดบ่ายแต่งเงาให้หาดงาม

ฟ้าสูงยาวใส-สีฟ้าสวย
คลี่ห่มผืนผวยสีหวานหวาม
แก่วงแววตาที่ทอดตาม
ไปตั้งคำถามให้ตอบคำ

ม่วง-ดอกผักบุ้งทะเลนั้น
คลี่กลีบยืนยันรอยแดดย่ำ
คลี่กลีบบานใบเบิกระบำ
รับการกระทำโดยแดดทาม

สุดสายตาเพิ่งไปเบื้องหน้า
คือเส้นขอบฟ้าที่เธอถาม
บัดนี้ถักแถบเป็นริ้วงาม
คลุมความลับไว้เช่นวันวาน

นั่งนิ่ง,นั่งนิ่ง – เพ่งภาพนั้น
ความคิดตีบตันไปทุกด้าน
นานนัก-เพ่งนิ่งอยู่เนิ่นนาน
เวิ้งน้ำทุกด้านก็เปล่าดาย

ไม่มีคำตอบที่เธอถาม
ไม่มีนิยามให้ยึดได้
เห็นเพียงขอบฟ้านั้นแรฟาย
แต่งเพิ่มเติมสายสีป่านทองฯ

สอง
เธอถามฉันว่า-ขอบฟ้านั้น
มีผู้ใดกันเป็นเจ้าของ
มีผู้ใดหรือได้ถือครอง
มีใครจับจองเป็นเจ้าแดนฯ

สาม
ง่ายง่ายซื่อใส-ในคำถาม
หากลึก-ด้วยความที่หนักแน่น
เนื้อแห่งคำถามคล้ายถามแทน
สังคมแบบแผนปัจจุบัน

น้ำเสียงเปลี่ยวเศร้าและสงสัย
แปลกหน้ากระไรได้ปานนั้น
เหมือนมีชีวิตอยู่วันวัน
ในบ่วงแร้วอันไร้ตัวตน

กับความสดใสแห่งวัยสาว
ใครแต้มตาวาวให้ดูหม่น
ใครเปลี่ยนแววหวัง-เป็นกังวล
ใครแต้มทุกข์ทนให้แก่เธอฯ

สี่
ใครบ้าง-รู้กฎการเคลื่อนคลื่น
ที่ริกริกตื่นอยู่เสมอ
ใครหรือที่คล้ายจะได้เจอ
คำตอบเสนอคำถามนั้น

หรือเส้นขอบฟ้ามีเจ้าของ
มีผู้ถือครองดั่งเธอหวั่น
หรือเธอเพียงถามเพราะรู้ทัน
แร้วบ่วงปัจจุบัน-ของสังคม

อาจารย์สถาพร  ศรีสัจจัง  ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
ที่มาของเพลง ตรงเส้นขอบฟ้า